Իմ գրադարանը

Իմ գրիքի մասին

Ես կարդացել եմ Լուիս Քերոլի <<Ալիսը Հայելու Աշխարհում >>: Լուիս Քերոլը  ծնվել է 1832 թվականի հունվարի 27-ին Անգլիայի Չեշիր կոմսության Դարսբերի գյուղում, հոգևորականի ընտանիքում։ Ունեցել է 7 քույր և 3 եղբայր։ Ուսման մեջ առաջին քայլերը արել է դեռ տանը, դրսևորելով իր խելացիությունն ու հմտությունը։ Նա ձախլիկ էր։ Չհաստատված փաստեր կան, ըստ որոնց՝ նրան արգելում էին գրել ձախ ձեռքով, ինչ արդյունքում նրա հոգեբանությունը խախտվել է ու նրա մոտ սկսվել է նկատվել կակազություն։

12 տարեկան հասակում ընդունվել է Ռիչմոնդից ոչ հեռու գտնվող մի մասնավոր դպրոց։ Սակայն 1845 թվականին իր կամքին հակառակ ստիպված է լինում տեղափոխվել ուրիշ դպրոց։ 1851 թվականի տեղափոխվում է Օքսֆորդ և ընդունվում է այնտեղի ամենաարիստոկրատ համալսարաններից մեկը։ Չնայած նրան, որ ընդհանուր առմամբ լավ չէր սովորում, բայց մաթեմատիկական բարձր ունակությունների շնորհիվ ի վերւ աստանում է բակալավրի կոչում և նույնիսկ հաղթում համալսարանում կազմակերպված մաթեմատիկայի թելադրության (լեկցիա) մրցույթին։ Իր կյանքի հետագա 26 տարիներին նա մաթեմատիկա էր դասավանդում, ու չնայած իր ստացած աշխատավարձին, այնուամենայնիվ նա համարում էր դա տխուր զբաղմունք։

Մահացել է 1898 թվականի հունվարի 14-ին Սուրեյ կոմսության Գիլֆորդ քաղաքում։

Գրել սկսել է քոլեջում սովորելու տարիներին։ Այդ ժամանակ հիմնականում գրում էր բանաստեղծություններ և կարճ պատմվածքներ, որոնք տպագրվում էին արդեն Լուիս Քերոլ կեղծանվամբ։ Սկսած 1854 թվականից նրա ստեղծագործությունները արդեն լույս էին տեսնում անգլիական հեղինակավոր «Կոմիկ թայմս» և «Թրեյն» հանդեսներում։ Առավել հայտնի ստեղծագործություններեն են՝ <<Ալիսը Հրաշքների աշխարհում>> 1865 թ. <<Ալիսը Հայելու աշխարհում>> 1871թ.  հեքիաթ-վիպակները, «Սնարկի որսը» հումորիստական պոեմը։

Գրքի հերոսը Ալիսներ: Ալիսը շատ բար էր չնայած որ իրեն հեղացնում էին, բայց նա միայն բարի էր, նա շատ արտահայտիչ էր և գեղեցիկ:

Ես սովորեցի որ պետք է միշտ բարի լինել որպիսզի ամենավատ բաները քեզ հետ չհանդիպեն:

Ինձ շատ դուր եկավ այս գիրքը: Իմ ընկերներին էլ կասեմ որ կարդան այս գիրքը, որ մարդ չկարդա գիրքը նա չի կարողանա իրական գրքի մեջի կյանքը իմանալ:

 

Իմ ուսումնական աշունը

Իմ ուսումնական աշունը շատ ձանձրալի անցավ, բայց կպատմեմ ամենահետաքրքիր օրերի մասին:

Երկուշաբթի օրը ես ժամը տասին գնացել էի դպրոց, որովհետև ընկեր Հասմիկը մի փոքրիկ ջոկատ էր կազմակերպել և մեզ կանչել էր: Մենք  շատ հետաքրքիր աշխատանք ենք արել: Ընկեր Հասմիկը մեզ հաստ ստվարաթուղթ էր տվել և պետք էր քարերով նկարել Փարոսմանիին: Մենք շատ գեղեցիկ նկարներ էինք արել: Երբ դասը վերջացավ, ես գնացի իմ մորաքրոջ տուն: Եվ իմ քույրիկն ու եղբայրը ինձ կանչեցին դուրս խաղալու: Ես նայում էի, թե ոնց են տղաները ֆուտբոլ խաղում, այնքան նրանք խաղացին, որ արդեն իմ քույրիկն ու եղբայրը պետք էին գնային կառատեի: Շատ հետաքրիքիր էր դիտել նրանց: Երբ վերջացավ կառատեի դասը, մենք գնացինք իրենց տուն, և ես ու քույրիկս սկսեցինք նկարել:Այնքան մենք նկարեցինք, որ իմ հայրիկը եկավ և ինձ տարավ տուն:

Հաջորդ օր ես էլի գնացի դպրոց, որպիսզի պատերը ներկելու:Մենք նեկրկում էինք և այնքան հետաքրքիր էր որ ես արագ — արագ նեկեցի, շատ հետաքրքիր էր նեկելը: Երբ վերջացավ դաս ես գնացի մորաքրոջ տուն: Կարինե տատիկը ինձ նստացրեց քաղաքային ավտոբուս և ես գնացի տուն:

Իսկ կիրակի օր ես ամբողջ օր զվաղված էիր, որովհետև գնացել էի Մարգարա գույղ: Մենք գնացինք իմ հայրիկի և մայրիկի, իմ եղբոր ու փոքրիկ եղբոր ու իհարկե իմ հետ: Հասանք տեղ և գնացինք իմ ուրիշ փոքրիկ եղբոր մոտ: Այնքան լավն էր ու թշավոր որ ես շատ շատ էի զարմացել: Ես շատ խաղացի նրա հետ որ մենք արդեն պետքեր գնալ իմ ավելի փոքրիկ քույրիկի մոտ: Մենք հասանք տեղ և տեսա նա շատ փոքրիկ էր և շատ գեղեցիկ:Նրա անունը Նատալի էր: Նա շատ էր լացում որ մենք պետք էր գնայինք տուն: Մութը ընկավ և մենք գնացինք տուն: